EU-buitenlandchef Borrell moet opstappen
Hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid Josep Borrell heeft zich sinds zijn aanstelling ruim een jaar geleden een mat en initiatiefloos functionaris getoond. Dat was met name zichtbaar in het conflict rond Nagorno-Karabach en de toenemende Turkse agressie in het oostelijke Middellandse Zeegebied en de Kaukasus. Bovendien verschool hij zich frequent achter de lidstaten die geen sancties zouden willen treffen.
Een vergelijkbare smoes had Borrel richting Rusland, want er zouden geen lidstaten zijn die sancties wilden nemen tegen Rusland na de vergiftiging en gevangenneming van Navalny.
Dat is aantoonbaar onjuist: in ieder geval hebben de drie Baltische staten op het hoogste politieke niveau verzocht om krachtige sancties tegen Rusland.
Verder was de Rusland-trip een pijnlijke blunder qua timing. Nog voor de EU een gezamenlijk standpunt had opgesteld richting Moskou was Borrell al naar de Russische hoofdstad afgereisd en vervolgens niets te melden.
Dat was erg zichtbaar bij de dramatische persconferentie met Lavrov: Borrell had geen verhaal, zei niets over de Russische bezetting van de Krim, noch over de Russische tegenwerking bij het MH-17onderzoek. In plaats daarvan viel hij de Verenigde Staten aan op het Amerikaanse Cuba-beleid, en prees hij het Spoetnik-vaccin de hoogte in. Hij stak onzeker af tegen de prominent aanwezige Lavrov.
Tijd voor Borrell om op te stappen dus, hij functioneert onder de maat.
In het Europees Parlement heb ik dit ook aangekaart in het debat over zijn reis naar Rusland. Daarnaast heb ik ook een brief ondertekend waarin wordt opgeroepen dat Borrell moet opstappen. Deze brief is door 81 Europarlementariërs ondertekend en meer dan de helft is aangesloten bij de EVP-fractie waar ik zelf ook bij zit.
Zowel mijn speech als de brief (zie bijlage) zijn hieronder te lezen.
---
Speech:
Voorzitter, wat Rusland betreft woont de echte schurk in het Kremlin.
Dat moet de EU zich steeds voor ogen stellen, en daar ook naar handelen.
Dat vraagt dus daadkrachtig optreden én een heldere woordkeuze richting Moskou.
Die aspecten heb ik afgelopen week bij het bezoek van de heer Borrell aan Moskou totaal gemist.
Ik zag daar een onzekere Europese vertegenwoordiger die niet naar Moskou was afgereisd om Putin de les te lezen. De heer Borrell las vooral onze trans-Atlantische bondgenoot in Washington de les over de Amerikaanse houding tegenover Cuba.
En verder?
Geen woord van kritiek over de onrechtmatige Russische bezetting van de Krim.
Geen woord over de onbeschofte acties van Rusland om het onderzoek naar het neergeschoten MH-17 vliegtuig tegen te werken.
Geen woord over sancties die hard nodig zijn omdat de mensenrechten in Rusland grof en langdurig geschonden worden.
Maar, wat hoorden we dan wel? Lovende woorden en felicitaties over het Spoetnik-vaccin! Nota bene!
Zelden was een buitenlandse reis zo’n blamage, zo pijnlijk ook. De Russen staken ter plekke richting Borrell en de EU de middelvinger nog eens hoog op, door vrijwel gelijktijdig met de persconferentie 3 Europese diplomaten het land uit te zetten.
Ik zou liever zien dat de Europese Unie een andere, meer daadkrachtige Hoge Buitenland Vertegenwoordiger had.
