Jarenlange juridische strijd voor grondbezit
De Eurofractie van de ChristenUnie bezocht van 20 t/m 24 februari Israël en de Palestijnse gebieden op uitnodiging van vertegenwoordigers van de organisaties Tent of Nations en The International Community of the Holy Sepulchre. Vandaag de vierde blog over onze ervaringen.
In onze derde blog schreef ik over onze ontmoetingen met kerkleiders in de Palestijnse gebieden. Zij vertelden ons niet gehoord te worden door de internationale gemeenschap. Deze laatste blog van onze reis, gaat over de familie Nassar van de Tent of Nations, die ons vertelde dat hij juist afhankelijk is van internationale aandacht.
Constante verdediging tegen diefstal
Het grootste deel van onze reis brachten we door in stedelijk gebied (Tel Aviv, Jeruzalem en Bethlehem), maar op donderdag 23 februari gingen we naar het platteland. Na een taxirit maakten we een korte wandeling langs wegen waar geen auto’s kunnen komen, waarna we uitkwamen bij een prachtige heuveltop, van waar je kilometers ver kunt kijken. Hier troffen we de Palestijnse christen Daoud Nassar. Zijn familie heeft generaties lang een grondgebied van ruim 40 hectare bewerkt, waar momenteel onder andere olijfbomen, druivenstruiken, amandelbomen en fruitbomen groeien.
Op het eerste gezicht lijkt deze oase van rust met een adembenemend uitzicht en tal van oude fruitbomen, ideaal, maar in werkelijkheid hangt de dreiging van landconfiscatie al decennia als het zwaard van Damocles boven het hoofd van de familie. Daoud Nassar vertelde ons dat veel Palestijnen vroeger geen eigendomspapieren hadden, maar dat van oudsher landbouwgrond geërfd werd. De grootvader van Daoud Nassad registreerde zijn land – tegen de gebruiken van destijds in – echter wel, en dat al ten tijde van de Ottomaanse overheersing. Oftewel, de familie heeft het land al meer dan 100 jaar aantoonbaar in bezit.
In de jaren ’90 claimden de Israëli het land en sindsdien is de familie in een jarenlange juridische strijd verwikkeld. Kolonisten bouwden nederzettingen in de omgeving. Bomen op hun grond werden omgezaagd. Zowel kolonisten, als moslims uit het naburige Nahhalin probeerden de familie (ook met fysiek geweld) te verjagen en ook heeft men de familie ook met blanco cheques proberen weg te krijgen. De familie is nooit van hun land vertrokken, maar duidelijk is dat ze keer op keer tegenslagen krijgen te verduren.
Het bijzondere is dat deze familie ondanks alles als motto heeft: “we refuse to be enemies” (we weigeren vijanden te zijn). Daarnaast wil men ook geen slachtoffer zijn. Daoud vertelde dat ze vanuit hun christelijke geloof handelen. De familie wil dan ook geen geweld gebruiken. Daoud zei dat ze duisternis met licht, en het kwade met liefde, willen bestrijden.
Opvallend is dan ook om te zien hoe men dat in praktijk brengt. Om enkele creatieve voorbeelden te noemen:
- De familie kan geen bouwvergunningen krijgen en daarom heeft men ondergrondse grotten gebouwd om in te verblijven.
- Een aansluiting op het lichtnet werd niet toegestaan en daarom heeft men zonnepanelen aangelegd.
- Datzelfde probleem hadden ze ook met de watervoorziening en daarom is men regenwater op gaan vangen.
Deze manier van werken zou ook een positief effect hebben op de omgeving. Volgens Nassar zijn meer mensen hun land gaan cultiveren, zijn anderen ook creatiever gaan denken en volgens hem heeft hun manier van werken ook internationale impact. Hij zei dat men niet bij de pakken neer moet gaan zitten, wachtend op een held die hen komt bevrijden, maar dat de Palestijnen strijdbaar moeten blijven.
De familie vertelde intussen al toekomstplannen te maken met betrekking tot onder andere nieuwe landbouwtechnieken en klimaatbestendige landbouw.
Onze bevindingen
Wat we meenamen uit dit gesprek is dat duidelijk wordt dat bewustzijn en internationale aandacht voor de Tent of Nations helpt. Dat geldt uiteraard ook voor andere Palestijnse christenen. Daoud Nassar vertelde dat ze mensen nodig hebben die voor hen bidden, waardoor ze spirituele support ervaren. Wanneer de familie buitenlandse gasten heeft, worden ze bijvoorbeeld niet lastig gevallen. Verder bleek dat, doordat hun zaak wereldwijd bekend is, de familie een juridisch sterkere positie heeft.
Kortom, we mogen onze Palestijnse broeders en zusters in het geloof niet vergeten. Voor bijvoorbeeld de familie Nassar kan dat desastreuze gevolgen hebben. In de mensenrechtencommissie van het Europees Parlement heb ik daarom ook expliciet aandacht gevraagd voor hun situatie.
