Eén: Frankrijk, Italië en België hebben hun overheidsfinanciën structureel niet op orde. Helaas wordt de handhaving van de afgesproken criteria om politieke redenen uitgesteld: die onjuistheid tast de geloofwaardigheid van het besturen van de eurozone verder aan.

Twee: er zitten nog steeds landen in de eurozone die niet in deze muntunie passen. Zo laat de recente wanhoopspoging van Samaras en Venizelos om vervroegde verkiezingen uit te schrijven zien, dat een land als Griekenland beter af zou zijn buiten de eurozone. Dan kan het land met een eigen munt devalueren en, in combinatie met een gedeeltelijke schuldenafschrijving, weer hoopvol bouwen aan de toekomst. De huidige schuldenlast van het land ìn de eurozone weegt zwaarder dan het hemelgewelf dat Titanenzoon Atlas moest dragen.

Ik vrees dat de Europese politieke elite naar mijn advies niet wil luisteren bij de herziening van het six- en two-pack. Consequentie is dat we nog vele jaren zullen doormodderen met onder andere hoge werkloosheid. En dat de Europese economieën buiten de eurozone veel beter zullen presteren, zoals ze nu al doen.